Габдулла Тукай ガブドゥッラー・トゥカイ
(Бер авыл малае авызыннан) (ある村の男の子のはなし)
I
Җәй көне. Эссе һавада мин суда койнам, йөзәм;
Чәчрәтәм, уйныйм, чумам, башым белән суны сөзәм.
ある夏の日のこと。暑い中ぼくは川で水浴びしたり、泳いだり
(水を)はねかけたり、遊んだり、潜ったり、頭で水を突いたりしていた。
Шул рәвешчә бер сәгать ярым кадәрле уйнагач,
Инде, шаять, бер сәгатьсез тирләмәм дип уйлагач,
Шул рәвешчә бер сәгать ярым кадәрле уйнагач,
Инде, шаять, бер сәгатьсез тирләмәм дип уйлагач,
そんな感じで1時間半ぐらい遊んでいると、
これでもう1時間は汗をかかないだろうと思っていると、
Йөгереп чыктым судан, тиз-тиз киендем өс-башым;
Куркам үзем әллә нидән,— юк янымда юлдашым.
Йөгереп чыктым судан, тиз-тиз киендем өс-башым;
Куркам үзем әллә нидән,— юк янымда юлдашым.
川から急いであがって、すぐに服を着た。
一緒に来た友達もいないし、なんかこわかった。
Бервакыт китәм дигәндә, төште күзем басмага;
Карасам: бер куркыныч хатын утырган басмада.
あるとき行こうとすると、桟橋に目が行った。
見てみると、怖い女の人が桟橋に座っていた。
Көнгә каршы ялтырый кулындагы алтын тарак;
Шул тарак берлән утыра тузгыган сачен тарап.
日の光で、手に持っていた金のくしが輝いていた。
そのくしで、乱れた髪をとかしながら座っていた。
Тын да алмыйча торам, куркып кына, тешне кысып,
Шунда яр буендагы куе агачларга посып.
(ぼくは)息をひそめ、びくびくしながら、歯を食いしばり、
ほとりの濃い木々の中に潜んでいた。
Сачләрен үргәч тарап, сикерде төште суга ул;
Чумды да китте, тәмам юк булды күздән шунда ул.
(女は)髪をとかして編むと、水に飛び込んだ。
Сачләрен үргәч тарап, сикерде төште суга ул;
Чумды да китте, тәмам юк булды күздән шунда ул.
(女は)髪をとかして編むと、水に飛び込んだ。
潜っていって、目では全く見えなくなった。
Инде мин әкрен генә килдем дә кердем басмага,
Җен оныткан, ахыры,— калган тарагы басмада.
僕はゆっくりと桟橋に来た。
お化けは忘れたんだろう、くしが桟橋に置かれたままだった。
Як-ягымда һич кеше дә юклыгын белдем дә мин,
Чаптым авылга, таракны тиз генә элдем дә мин.
まわりに誰もいないのがわかっていたから、
すぐにくしを取って、村に走った。
Күрмимен алны вә артны, и чабам мин, и чабам;
Ашыгам, тирлим, пешәм һәм кып-кызу уттай янам.
脇目も振らず、走りに走った。
急いだ、汗をかいた、煮えた、そして真っ赤な火のように燃えた。
Берзаманны әйләнеп баккан идем артка таба,—
Аһ, харап эш! — Су анасы да минем арттан чаба.
ある時、後ろを振り返った。
ああ、なんてこったい!水の妖もぼくの後を追っている。
Кычкырадыр: «Качма! качма! Тукта! тукта, и карак!
Ник аласың син аны,— ул бит минем алтын тарак!»
(水の妖は)叫んだ。「逃げるな!逃げるな!待て!待て、泥棒!
何で盗るんだそれを、それはあたしの金のくしだよ!」
Мин качамын — ул куадыр, ул куадыр — мин качам;
Шулкадәрле кыр тыныч, һичбер кеше юк, ичмасам.
ぼくは逃げる、それは追う。それは追う、ぼくは逃げる。
野原はすごく静かだった、人っ子一人いない。
Шул рәвешчә чабышып җиттек авылга бервакыт,
Су анасыны куарга күтәрелде барча эт!
そんなこんなで、走って村にたどり着いた。
水の妖を追い払おうと、犬がみんな立ち上がった。
«Вау!» да «вау!» да, «һау!» да «һау!» —
「わん!わん!」「がう!がう!」
бертуктамый этләр өрә;
Су анасы, куркып этләрдән, кирегә йөгерә.
休むことなく犬は吠える。
水の妖は怖がって、走って逃げて行った。
Инде эш җайланды, куркудан тынычландым, дидем;
И явыз карчык! тарагыңнан коры калдың, дидем.
Инде эш җайланды, куркудан тынычландым, дидем;
И явыз карчык! тарагыңнан коры калдың, дидем.
「もう大丈夫だ、びっくりした。
へっ、いじわるばあさんめ!くしをとってやったぞ。」
Өйгә кайттым да: «Әни, алтын тарак таптым!» — дидем;
«Сусадым, ардым, әни, мин бик озак чаптым»,— дидем.
Өйгә кайттым да: «Әни, алтын тарак таптым!» — дидем;
«Сусадым, ардым, әни, мин бик озак чаптым»,— дидем.
ぼくは家に帰って言った。「お母さん、金のくし見つけた!」
「のど乾いた、疲れた、お母さん、ぼく、すごく長く走ったんだ」
Сейләгәчтен кыйссаны, алды тарагымны әни;
Курка үзе алса да,— уйлый эченнән әллә ни...
Сейләгәчтен кыйссаны, алды тарагымны әни;
Курка үзе алса да,— уйлый эченнән әллә ни...
話し終えると、お母さんはくしを受け取った。
受け取っても怖がっていた。(心の)中で何かを考えていた。
II
Яхшы, хуш. Батты кояш. Йокларга яттым кич белән;
Өй эче тулган иде кичке һава, хуш ис белән.
よし、いいね。日も沈んだ。夜、寝ようと横になった。
II
Яхшы, хуш. Батты кояш. Йокларга яттым кич белән;
Өй эче тулган иде кичке һава, хуш ис белән.
よし、いいね。日も沈んだ。夜、寝ようと横になった。
家の中は夜の空気、いい匂いでいっぱいだった。
Юрган астында йокыга китми ятам мин һаман;
Шык та шык! — кемдер тәрәзәгә чиертә берзаман.
ふとんの下で、まだ寝ずに横になっていた。
ドン!ドン!あるとき誰かが窓をたたいた。
Мин ятам рәхәт кенә, тормыйм да кузгалмыйм әле.
Бу тавышка сискәнеп, торган йокысыннан әни:
ぼくは安心して横になっていた。起きあがらずにいた。
この音に驚いて、お母さんが起きた。
— Ни кирәк? Кем бу? Кара тәндә вакытсыз кем йөри?
Нәрсә бар соң төнлә берлән, и пычагым кергери!
「何か用?どなた?こんな暗い夜に誰が歩いているの?
夜中に何があるの?どこか行ってちょうだい!」
— Су анасы мин, китер, кайда минем алтын тарак?
Бир! бая көндез алып качты синең угълың, карак!
「あたしは水の妖だよ。持ってきな、あたしの金のくしはどこだい?
— Су анасы мин, китер, кайда минем алтын тарак?
Бир! бая көндез алып качты синең угълың, карак!
「あたしは水の妖だよ。持ってきな、あたしの金のくしはどこだい?
よこしな!さっき昼に盗っていきやがったんだよ、あんたの息子が、泥棒め!」
Төшкән айның шәүләсе, мин юрган астыннан карыйм;
Калтырыйм, куркам:
(窓は)月の光で光っていた。ぼくはふとんの下から見ていた。
震えていた、怖かった。
«Ходай! — дим,— инде мин кайда барыйм?»
«Ходай! — дим,— инде мин кайда барыйм?»
「神様!僕はどうすればいいの?」
һич өзлексез шык та шык! безнең тәрәзәне кага;
Ул коточкыч сачләреннән чишмә төсле су ага.
絶え間なくドン!ドン!とぼくらの(家の)窓をたたく。
һич өзлексез шык та шык! безнең тәрәзәне кага;
Ул коточкыч сачләреннән чишмә төсле су ага.
絶え間なくドン!ドン!とぼくらの(家の)窓をたたく。
その恐ろしい髪の毛からは泉のように水が流れている。
Әнкәем алтын таракны, тиз генә эзләп табып,
Атты да тышка, тизүк куйды тәрәзәне ябып.
お母さんは金のくしをすぐに探して見つけ、
外に投げて、すぐに窓を閉めた。
Су анасыннан котылгачтын, тынычлангач, әни
И орышты, и орышты, и орышты соң мине!
水の妖から救われ、落ち着くと、お母さんは
それはもう、こっぴどくぼくを叱った。
Мин дә шуннан бирле андый эшкә кыймый башладым,
«Йә иясе юк!» — дип, әйберләргә тими башладым.
ぼくもそれからそういうことをしなくなった。
0 件のコメント:
コメントを投稿